Hoofdmenu
Archief:

Jan Harmsen
(1963 - 2020)

(Hieronder een In Memoriam uit het blad 'Draf&Rensport' nr. 13,
van 26 maart 2020, geschreven door Hans Sinnige)

Jan Harmsen overleden
Titel: Dapper en sterk tot het laatst

Vorige week woensdag (18 maart 2020) overleed Jan Harmsen. Hij werd slechts 57 jaar oud. Het gevecht tegen alvleesklierkanker viel niet te winnen, zelfs niet door iemand die zo sterk was als hij, en dus hield hij de regie in eigen hand.

Afgelopen maandag maakte Jan onder grote belangstelling van zijn vrienden uit de sport een laatste rit over het stalterrein van Duindigt, de plek waar hij een groot deel van zijn leven doorbracht. "Hij werd er min of meer geboren, net als zijn zussen Annette en Mary. Ik werkte toen bij zijn vader Aad", zegt Hugo Langeweg senior, die, tot Jan te ziek werd, jarenlang een dependance bij hem had. Dat Jan de sport in zou gaan was zeker niet de wens van zijn vader. "Die zei altijd: niet doen, daarin is geen geld te verdienen", zegt Marjan, die een dag voor de uitvaart samen met Jan's moeder, zus Mary en Jan's boezemvriend John Smith stilstaat bij het leven van Jan. Marjan leerde Jan 30 jaar geleden kennen, zij reed bij een manege en Jan combineerde zijn werk als portier bij `t Biggetje met een loopbaan als leerlingpikeur. Jan won zijn eerste koers voor Willem van der Pijl, met Forvette H. Later werkte hij ook bij Leo Kokkes, voor wie hij in Joure eens tweemaal op een dag won, en voor Jos Oorthuysen. Dat was ook de tijd dat Jan regelmatig naar school moest in Deurne. Aan die tijd met ondermeer medeleerlingen als Barry te Pas, Cees Vergay en Caroline Aalbers bewaarde hij uitstekende herinneringen. "Maar een modelleerling was hij niet", grijnst Smith, die er aan toevoegt dat Jan uiteindelijk zijn diploma per post thuisgestuurd kreeg. Bij de diploma- uitreiking zag men hem liever niet...

Toen Jan en Marjan in 1996 gingen samenwonen en beide een baan buiten de paarden hadden was er de financiële ruimte om zelf een draver te kopen. Gaantje D was de eerste, die won met Aad als trainer ondermeer de Kerstprijs. (deze merrie was een echt Duindigt-product als dochter van Ossian en Uropina D, van Jaspis du Bois uit Januska D)
Toen Aad Harmsen in 2001 overleed werd zijn stal voorgezet onder de naam Stal Arend (Arend was de officiële voornaam van vader Aad). Kort daarna kwam Baby Charmer op stal, een paard waar Marjan het oog op had laten vallen vanwege haar brede witte bles. Jan vond het niks, maar het zou uiteindelijk een draver zijn die veel voor hen heeft betekend. Zo won Hugo Langeweg junior er als 17-jarige op de eerste dag dat hij reed meteen mee.

Voltreffer
Diezelfde Baby Charmer werd later de moeder van Voltreffer, het paard dat in 2009 Duindigt op zijn kop zette door voor hen met Wim van der Pijl de Gouden Zweep te winnen. Dat was op 7 juni, de dag waarop twee jaar eerder Jan's zus Annette was overleden. Het gaf de zege nog meer lading mee, de emoties waren die dag voelbaar en zichtbaar. Zelf won Jan twee keer met Voltreffer. "Maar Jan reed niet graag. Hij was altijd zenuwachtig", zegt zijn moeder. Vaak werd Hugo Langeweg, eerst senior en later junior, gevraagd voor het stuurwerk. Voor senior trainde Jan ook de paarden uit Schagerbrug die op Duindigt koersklaar werden gemaakt. Met Hugo ging hij ook naar Amerika, een onvergetelijke ervaring al was Jan niet echt een vakantieganger. "Hij kon de stal en de paarden moeilijk loslaten, dus als er op vakantie gegaan moest worden dan het liefst niet te lang en het moest wel iets zijn met paarden. Zo kwamen ze bijvoorbeeld in Italië, toen Erwin Bot daar nog werkte. Even een beestje rijden en intussen bellen naar huis, of alles daar geed ging."

Rondje Duindigt
Bellen en Jan, dat was ook een verhaal apart. Een smartphone die tegenwoordig iedereen heeft was aan hem niet besteed. Ook in Facebook en internet zag hij niets. Het stond de echte sociale contacten in de weg, vond Jan, die daarom nooit is afgestapt van de ouderwetse Nokia telefoon waarmee je hooguit een sms kon sturen. Jan stapte liever op zijn fiets voor een rondje over Duindigt, om dan even met iedereen bij te praten. Dat bleef hij zo lang mogelijk doen, ook toen hij ziek was.

Titanium Gar
Zijn beste draver hebben we nog niet besproken. "De overwinning van Voltreffer was voor hem een hele bijzondere, maar zijn beste paard ooit was Titanium Gar", zegt Hugo Langeweg, die de Italiaan, die bijna twee ton verdiende, trainde. "Jan had hem als jaarling zelf uitgezocht, hij had een filmpje gezien en deze moest het worden. Ik ging naar de veiling in Milaan waar hij te koop was en ik mocht van Jan, die thuis bleef, tot 7.500 euro gaan. Toen ik het beestje had gezien schreef ik er `tuigpaard' bij in mijn catalogus. Ik belde Jan en die zei: dan ga maar tot 4.500 euro. Nou, ik stak eenmaal mijn hand op en voor 1.700 euro had ik hem", weet Langeweg nog precies. Van dat paard, zeggen zijn familieleden ook, heeft Jan geweldig genoten. Hij won in Parijs, in Duitsland, eigenlijk overal waar hij aan de start verscheen. "Dit paard heeft een geweldig karakter", zei Jan altijd. Hij was er helemaal gek van. Daarom kwam de klap hard aan toen Titanium Gar vorig jaar ziek werd en overleed. Jan was toen zelf ook al ziek, zijn stal stond op een lager pitje maar een draver hield hij na Titanium Gar zo lang mogelijk aan. Dat was Allentown, een nu tweejarige Duits geregistreerde ruin van Muscles Yankee die hij in gezamenlijk bezit had met Leendert Gerrits. "Daar verwachtte hij heel veel van, Hugo Langeweg heeft hem dit weekend opgehaald en hij gaat hem nu verder trainen", aldus de familie, die voor de helft mede-eigenaar blijft. Zo blijven ze nauw betrokken bij wat Jan tot op het laatst bezig hield.

In die laatste maanden, waarin hij vaak veel pijn had en vanzelfsprekende dingen als eten en drinken ineens met meer vanzelfsprekend waren, heeft Jan veel steun gehad van zijn vrienden op Duindigt. Ze waren er altijd voor hem en hielpen waar ze konden. Sommigen hebben persoonlijk afscheid van Jan kunnen nemen. Toen hij vorige week zondag de uitslagen uit het ziekenhuis kreeg goed zou komen nam hij een besluit. "Jan wilde niet dat hij herinnerd zou worden als iemand die ziek was. Hij was tot het laatst toe dapper en sterk. Hij sprak de mensen die hem bezochten moed in, zelf bleef hij er heel rustig onder." Maandag maakte Jan zijn laatste rit over Duindigt, langs zijn stal die er ook in de toekomst zal blijven. Hugo Langeweg blijft zich daar omkleden als hij woensdag en zondag op de baan is om zijn paarden te werken. De vrienden zullen er blijven komen. Het houdt de gedachte levend aan een uniek mens, een man die altijd alles wilde geven voor zijn familie en voor Duindigt. We wensen iedereen die Jan mist, en dat zijn er velen, heel veel sterkte.

(einde In Memoriam van Hans Sinnige)

Boven: Voltreffer met Wim van der Pijl op de sulky, wint de
Gouden Zweep 2009. Tweede wordt Wim Wielinga (5) voor
Warrior Boko (buitenkant), Willem W Boko (12) en Revanche S.